kawayan ay yumuyuko din....

ntutuwa ako s tuwing nkkakita ako ng kawayan.. n-re-remind s kin ang isang kwento nung highschool days ko yata un... kung paanong s kbila ng pgging mataas at matibay nitong halaman ay marunong yumuko at ipa-ayon ang sarili nya s ihip ng malakas n hangin...n s kbila ng kanyang tindig n akala mo ay sobrang matatag... ang kawayang ito.. kpg oras ng bagyo at malakas n hangin ay nkikipgsabayan din.. hindi ng pgpapakita nya n sya ay matatag at matibay bagkus ay marunong siyang ibaba ang kanyang sarili at mgptiayon s tuwing andyan n ang mlakas n hangin.. kung kayat pgkatapos ng bagyo at hangin... muli mo siyang makikitang bumabalik s dating siya... at hindi nalagasan ng dahon o sanga nya n hindi tulad ng ibang puno n natangay n ng malakas n hangin o kundi man ay bumuwal n dhil s hindi nkayanan ang bagyong dumating s knya...

tuloy, naisip ko hindi lahat s buhay ay dpt mkipgsabayan k.. my mga pgkakataong dpt matuto k din yumuko... hindi upang ipkitang ikaw ay mahina at duwag.. kundi ang ktotohanang hindi mo kayang labanan ang bagyo ng buhay ng mg-isa...

s pgkakataong ito.. aaminin ko.. gusto ko ng sukuan ang isang bagay.. iniisip ko hanggang kelan p kaya ako ttagal????... hanggang kelan ko kayang mkipgsabayan s sitwasyon at mga pagngyayari??? hanggang saan ang natitira ko pang lakas at pasensya para dito???? pinipilit kong mgpkatatag s bagay n ito....pero parang gusto ko ng sumuko....

hanggang s dumating n nga ako s puntong... tama n... tutal nmn hindi mo kayang pigilan at kontrolin ang mga bagay-bagay.. ang totoo... nasasaktan k lng s tuwing itong bagay n ito ang pg-uusapan... nhihirapan k.. dhil alam mong hindi kelan man, mgtatagpo ang inyong pananaw para dito... maaaring ok para s kanya.. pero alam mo at ramdam mo kung pano sya nhihirapan...kaya ano p nga b ang gagawin mo...????

kailangang isa s inyo ang mgbigay... at alam mong ikaw yun... mhirap man s part mo pero sige n lng... at khit hirap n hirap akong unawain at tanggapin ang desisyong ito... andito n ito at kailangan pnindigan.... after all.. mkikita mo nmang my ibang tao n mgiging masaya dhil s ginawa mo... at siguro naman enuf n yun s yo para maisip mong .. ok n nga siguro ito...

ayokong gumawa ng isang bagay n taliwas s gusto ko.. pero pano kung nasasaktan k din lng s tuwing m-que-question ang katapatan mo at ang pagtulong s kanila...?? hindi b mas pipiliin mong mgpatianod n lng din tulad ng kawayan s hangin para pgktapos ng lht ng ito.. mkita mo ang sarili mo n okey p din.... at pano sila????

pano sila??? hindi ko alam eh... pero sana mging masaya sila.. dhil alam mong ginawa mo ito para mging masaya sila.... ginawa mo ito dhil ito ang gusto nila... ginawa mo ito dhil s gnitong paraan siguro nila gustong matutunan ang mga bagay-bagay....

at s oras n masaktan pala sila at maisip nila n mali pala ang lht ng ito... ano n ang gagawin mo....????.... andyan k p b????

(isang malalim n buntung-hininga at pag-iisip..).....

ang kawayan nmn hindi nbuwal o umalis s pwesto nya pgkatapos ng malakas n hangin o ng bagyo... yumuko panandalian pero muling tumayo at ipinakita s lahat n isa syang kawayang matatag at madaming pwedeng pggamitan khit p kani-kanina lang ay pinagdaanan nya ang isang malakas n bagyo at hangin....


ALAM MO KUNG SAAN AKO NAKALUGAR S PUSO MO.....ALAM MO KUNG ANO ANG PANGALAN KO.... AT KUNG SINO AKO PARA S IYO....

S ORAS N MGING MASAKIT AT KUMPLIKADO ANG MGA BAGAY-BAGAY....

ALAM N ALAM MONG ANDITO LNG AKO AT NAGHIHINTAY NG KWENTO MO...... AT KHIT NG PAGLUHA MO....

GANYAN K KAYA KALAKAS S AKIN.... MY _____________ AND MY ___________........